Σρέτσκο Κοσοβέλ: Πεύκα

Πεύκα

Πεύκα, τα πεύκα: φρίκη άλαλη∙

πεύκα: φρίκη άλαλη∙

πεύκα, πεύκα, πεύκα, πεύκα!

Πεύκα, πεύκα σκοτεινά, τα πεύκα:

φρουροί κάτω από βουνά,

σε πέτρινα λιβάδια

μουρμουρίζουνε βαθιά εξαντλημένα.

Και κάθε που γέρνει δύσμοιρη η ψυχή

–αίθρια νύχτα– πάνω από τα βουνά

ακούω φωνές πνιγμένες

και δεν μπορώ να κοιμηθώ τον ύπνο μου ξανά.

«Φάσματα πεύκα, φάσματα κουρασμένα,

πείτε μου: υποφέρουνε τ’ αδέλφια μου;

Ξεψυχά η μητέρα μου;

Κι ο πατέρας μου; Με αποζητά;»

Μα εκείνα: απάντηση καμιά·

θροΐζουν φάσματα κουρασμένα, φάσματα εφιαλτικά,

λες κι η μητέρα μου ξεψυχά,

λες κι ο πατέρας μου με αποζητά,

λες κι υποφέρουν τ’ αδέλφια μου.

SREČKO KOSOVEL [1904-1926]
Σλοβένος ποιητής

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ