Σάσα Τσιόρνι: Μετά την επίσκεψη σε λογοτεχνική λέσχη

Μετά την επίσκεψη σε λογοτεχνική λέσχη

Είμαστε πολιτισμένοι: πλένουμε τα δόντια

το στόμα και τις μπότες μας.

Στις επιστολές, είμαστε απολύτως εξευγενισμένοι –

λέμε: «Ο πιο πιστός σας Υπηρέτης».

Ε τότε, γιατί κλείνουμε

όλες μας τις αντιπαραθέσεις

σαν τον κάθε ηλίθιο –

γιατί πιθηκίζουμε τους Παπούα 

δαγκώνοντας ο ένας τον άλλον στη μουσούδα;

Είναι αλήθεια: συνήθως το κάνουμε με λέξεις,

μα κι αυτές πονούν το ίδιο. 

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ]

«Straw Dogs», τχ. 4, Φεβρουάριος 2014

Σάσα Τσιόρνι: Τρελάδικο

Οικογένεια – αυτό το σκυλολόι γνωστών και γκρινιάρηδων,
αυτό το ανυπόφορο καρναβάλι ηλιθίων.
Δουλειά, φίλοι, διεφθαρμένοι πολιτικοί
επιτίθενται ακατάπαυστα στο πνεύμα μου.
Πάρ’ τα βιβλία – λέρα και σκουπιδαριό:
μια γάτα τα ξεσκίζει,
μιαν άλλη τα γλείφει, γεννάει βρωμιά
και μασουλάει με ηδυπάθεια. . .

Μεγάλε Πέτρο, Μεγάλε Πέτρο –
ένοχε των ενόχων!
Τι σ’ έφερε στον άγριο βορρά
να πράξεις μια τέτοιαν αμαρτία;
Οκτώ μήνες χειμώνας – κι ούτε χαμόμουρα ούτε συνοδοί.
Κρύο, μύξα, σκοτάδι, βροχή – Το παλαβό σου κεφάλι σε  

          τραβάει  απ’ το παράθυρο να πα’ να σωριαστείς στη γέφυρα. . .
Είμαι αγανακτισμένος, αγανακτισμένος! Θεέ μου, ποιος είναι

          ο επόμενος;

Καθημερινώς πίνουμε το φαρμάκι μας: μία θολή γουλιά

από ’να κουτάλι κηροζίνης –
και υπό τη λαγνεία των παράλογων ομιλιών,
ο άνθρωπος μεγαλώνει αδιάφορα σαν βόδι…

Υπάρχει κοινοβούλιο – όχι; Ένας Θεός ξέρει,
εγώ πάντως όχι. Ο διάολος ξέρει.
Εδώ –κι αυτό το ξέρω– υπάρχει θλίψη
κι ανάπηρος θυμός...
Ο λαός μουγκρίζει, τρελαίνεται, ξεφεύγει,
μα αυτές «δεν είναι οι μέρες του μίσους», λέει.

Πού είμαστε, αγαπητέ μου – αγαπητέ μου ομοαίματε;
Πού είμαστε, απέθαντη αγάπη;
Γκουτσκόβ, Δούμα, λασπόχιονο, χαμόμουρα, σκοτάδι…
Αγαπητέ μου! Δεν σε τραβάει το παλαβό σου κεφάλι απ’ το  

           παράθυρο να πα’ να σωριαστείς στη γέφυρα;
Την αλήθεια! Σε τραβάει, έτσι;  

ΑΠΟΔΟΣΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Αυγή», φ. 13/10.2013